Assasins cread intro

'Making of' te bekijken van de Assassin's Creed Lineage films


Hier onder kun je de 'Making of' zien van de verschillende Assassin's Creed Lineage korte films die ter promotie van de saga uit werden gebracht. Leuk om te bekijken als je benieuwd bent hoe de mooie filmpjes gemaakt zijn. Het filmpje duurt wel 15 minuten lang, dus zorg dat je even de tijd hebt om er rustig naar te kijken.



XBW Review: Assassin’s Creed II

Met een ontwikkeltijd van 18 maanden, een team van 300 man en ongoddelijke hoge verwachtingen is het spel eindelijk te koop in de winkels; Assassin’s Creed II. Het eerste deel werd met zo veel glorie onthaald, dat het logisch was dat het een even grote stapel aan kritiek zou ontvangen. Immers klagen we het meeste over datgene waar we het meeste van houden, of niet soms? Wij waren helemaal weg van de sfeer, de graphics en de mogelijkheden die het eerste deel ons aanbod, maar de missies waren repetitief. Wat heeft Ubisoft er in het tweede deel aan gedaan om dit te voorkomen? In het kort; alles.




Assassin’s Creed II start direct na de gebeurtenissen in Assassin’s Creed nummertje één, waarin spelers in de rol van Desmond in de nabije toekomst de herinneringen van zijn voorouder Altair herleefde tijdens de eerste kruistochten in een machine genaamd de Animus. Hij werd gedwongen dit te doen voor een geheime organisatie genaamd The Templars (Tempeliers). Deze ongure jongens zijn al eeuwen in conflict met de Assassins over bijzonder krachtige artefacten genaamd ‘Pieces of Eden’. Deze machtige voorwerpen hebben de groten uit de geschiedenis geholpen om goede, of slechte, dingen te bewerkstelligen en het is voor de Templars dan ook zaak ze allemaal te verzamelen en zo de wereld te kunnen besturen. De Assassins proberen de schurken al eeuwen tegen te houden en de locaties van de artefacten geheim te houden. Inmiddels weet Desmond dat hij er niet alleen voor staat en staan er flink wat gebeurtenissen op stapel die alles op zijn kop zetten. Hier begint Assassin’s Creed II.

Ik moet nog geboren worden!

Naast het verhaal van Desmond in de nabije toekomst, dat zich meteen in sneltreinvaart van het Templar hoofdkwartier verplaatst naar een geheime locatie van de Assassins is het hoofdverhaal van Assassin’s Creed II dat van Ezio Auditore di Firenze, een voorouder van Desmond ten tijde van de Renaissance in Italië rond de 15e eeuw. Je zult een ruime 30 jaar meemaken in Ezio’s leven, beginnende bij, jawel, zijn geboorte.

Deze grappige scene laat je kennis maken met de besturing van de voeten en armen zoals de ontwerpers van Assassin’s Creed dat bedacht hebben. De A knop staat voor de voeten, de X en B knoppen voor de respectievelijke vecht- en klimhand en de Y knop voor het hoofd. Na deze schattige introductie waarin je kennis maakt met moeder en vader Auditore, een belangrijke man in Florence, schakelen we over naar de jeugdige Ezio die problemen zoekt met de Pazzio’s, een rivaliserende familie die het niet makkelijk heeft in het machtscentrum van Florence en onder druk staat van beschuldigingen van Ezio’s vader. Na een knokpartijtje waarin je weer wat leert over de besturing neemt je broer je mee om je gezicht te laten behandelen door een straatdokter en racet hij je naar het dak van een kerk. Op speelse wijze worden spelers bij de hand genomen om de mechaniek van Assassin’s Creed II te leren, uitzonderlijk goed gedaan.

Niet alleen omdat je op leuke wijze de, toegegeven soms wat ingewikkelde, besturingen leert, maar ook omdat je het verhaal opslokt, een gevoel van familieliefde mee krijgt en met een dynamische en diepgaande culturele en politieke omgeving kennis maakt. Het is niet voor niets de tijdsperiode waarin niemand minder dan Leonardo da Vinci zich ontwikkelde, zoals je snel zult ontdekken.

Ik ben beste vrienden met Leonardo

Meteen al in de beginuren van het spel, dat langzaam op stoom komt, maar dan ook niet meer stopt, zul je kennis maken met een aantal karakters die je zullen helpen in de loop van je avontuur, zoals Leonardo da Vinci in zijn jonge jaren. Hoewel je in dit stadia nog heerlijk jong bent en niets weet van de intriges die zich achter de schermen afspelen rondom je vader en familie, zul je wel leren welke simpele zijmissies je allemaal kunt uitvoeren. Zo is het vriendje van je zusje vreemd gegaan en zul je hem een paar klappen moeten geven, zul je brieven rond moeten brengen voor je vader, dozen moeten tillen voor je moeder, veren moeten vinden voor je kleine broertje en meer.

Nadat je dit alles onder de knie hebt, gaat het spel van start en gebeurt er iets bijzonder naars met je familie. Hierdoor zul je moeten onderduiken en kom je er achter dat je vader een Assassin is en betrokken is met een complot, waardoor de Tempeliers hem uit de weg willen ruimen om de macht grijpen in Florence. Je vader geeft je de dag voordat dit werkelijkheid wordt instructies om een geheime kamer op te zoeken in zijn kantoor, waar je een Assassin’s outfit vindt en brieven voor belangrijke figuren in de politieke wereld.

In eerste instantie zal Ezio alleen maar wraak willen over wat de Tempeliers zijn familie aangedaan hebben, maar geleidelijk raakt hij betrokken bij het gevecht om de belangrijke artefacten en brengen zijn avonturen hem naar Venetië, het Toscaanse platteland en een aantal andere interessante en verrassende locaties, die we niet zullen verklappen. Het verhaal is met gemak geniaal te noemen en alle diepgaande implicaties, associaties met echte gebeurtenissen en historische figuren, zijn episch. Het einde van het spel geeft de speler niet alleen aan paar echte antwoorden over wat er over het hele conflict tussen Assassin en Templar heen hangt, maar is ook nog eens een perfecte opzet voor een nieuwe titel die het dak van de spreekwoordelijke (of letterlijk?) kerk blaast. Wij zijn officieel onder de indruk van dit machtige diepgaande verhaal en de manier waarop dit gepresenteerd wordt.




Maar de gameplay doet er niet voor onder!

Waar het verhaal in de eerste Assassin’s Creed natuurlijk al briljant was, maar niet zo goed gepresenteerd werd, is dit in Assassin’s Creed II totaal anders. De missies spelen zich af net zoals een normale verhaalgedreven titel. Met tussenscènes, lange dialogen, een assortiment aan kleurrijke karakters, echt en verzonnen en een breed assortiment aan gruwelijke slechteriken die je het liefst het moment dat je ze tegenkomt al van het leven beroofd.

Dat betekend dat de ‘doe eerst dit, dan dat’ missies uit het eerste deel, die bij elke moord het zelfde waren, tot de geschiedenis behoren. De missies die je in Assassin’s Creed II tegenkomt zijn organisch in natuur. Je zult zelden tot nooit het gevoel hebben twee keer de zelfde actie uit te voeren of zelfs ook maar de locaties voor een tweede maal te zien. In de gigantische spelwereld van Assassin’s Creed II, makkelijk zo groot, zo niet groter, dan die van het eerste spel, is het detail en de variatie namelijk ook sterk toegenomen. In de grote, of kleine, steden die je bezoekt zul je alle bekende toeristische trekpleisters tegenkomen in de stad van de periode. De Rialto brug, de machtige St Mark’s Basilica en Duomo Santa Maria del Fiore zijn in pijnlijk mooi detail tot leven gebracht. Elke sectie van de steden, die je langzaam in je avontuur vrijspeelt, heeft een eigen sfeer en architectuur afhankelijk van hoe de daadwerkelijke situatie in de stad was; bijna onvoorstelbaar.
In onze dertig uur speltijd die het ons kostte om het spel uit te spelen (zonder al te veel gebruikelijke zijmissies te voltooien) hadden we nooit, maar dan ook nooit het gevoel te maken te krijgen met ook maar één van de tekortkomingen die het eerste deel zo faliekant plaagde. We kunnen dan ook met verbazing zeggen dat Assassin’s Creed II zonder meer een van de meest gepolijste en, durven we het te zeggen, meest perfecte games is die we ooit gespeeld hebben.

De algemene gameplay in het spel is een soortement van free-roam platformen (free-running). Gamers zullen overal waar ze maar willen heen kunnen gaan door op uitzonderlijk spectaculaire wijze te springen en klimmen. Het spel is zo knap in elkaar gezet dat je makkelijk een uur zoet kunt zijn met het simpelweg beklimmen van een aantal gebouwen. Dit is zo spectaculair om te doen en zo grafisch indrukwekkend dat het in zijn eigen recht een amusant spel zou zijn (zoals het eerste deel in de al serie bewees). Toevoegingen op dit gebied waren niet nodig en met uitzondering van een aantal nieuwe manieren om je voor te bewegen, zoals met een boot of in één missie een vlieginstrument van Leonardo, zul je het moeten doen met de extra mogelijkheid om te zwemmen als het hier op aan komt.




Qua vechtmogelijkheden heeft het spel wel flink wat aandacht gekregen en zullen gamers een breed assortiment van wapens kunnen kiezen om mee te vechten. Vijanden kunnen nu ontwapend worden om ze vervolgens met hun eigen wapens de hersens in te slaan en je zult de beschikking hebben over een aantal nieuwe wapens, wederom dankzij je vriend Leonardo da Vinci. Dit is wel nodig want in dit tweede deel zijn een assortiment aan nieuwe vijanden te vinden. Zo heb je de grote krachtige vijanden, normale vijanden, paranoïde vijanden die overal naar je zoeken en snelle vijanden met lichte bepantsering die je kunnen achtervolgen. Ook kun je nu vijanden van locaties boven je trekken, met je dubbele messen twee vijanden tegelijk vermoorden en vijanden in hooibalen verbergen of trekken.

Een andere toevoeging is de manie waarop alle extra’s die het spel kent, ‘verzameld’ worden. In het spel beschik je namelijk over je eigen stadje, Monteggiori, vergelijkbaar met Alamut in het eerste spel. Met een mooie villa voor je moeder, zuster en oom, Mario. Deze oom zal je al snel leren hoe je geld kunt verdienen om jezelf en je familie mee te onderhouden.

Een eigen economie

Met het uitvoeren van missies, het vinden van talloze schatten in de spelwereld of zelfs het zakenrollen van rijkelui, kun je namelijk florijnen verdienen. Deze kun je gebruiken om je messenvoorraad aan te vullen, behandeling te kopen van de dokter, vergif, rookbommen, nieuwe wapens, kunst, kaarten met schatten en ga zo maar door te kopen. Met bijna alles wat je doen wat je kunt verzamelen, zoals het aanschaffen van kust, bepantseringen en wapens, zul je de waarde van je eigendommen verhogen. Naarmate je villa meer waard is zul je ook meer inkomsten genereren. Met deze inkomsten kun je investeren in de economie van Monteggiori en bijvoorbeeld het hoerenhuis op laten knappen, de lokale smidse uitbreiden en ga zo maar door. Dit zorgt voor terugkomst op je investeringen en binnen de kortste keren kun je af en toe terug gaan naar je familievilla om je duizenden florijnen winst op te halen.

Deze florijnen kun je in de spelwereld goed gebruiken om een drietal facties, de dames van lichte zeden, de dieven en de huurlingen om te kopen en te gebruiken. Zo zul je een paar charmante dames in kunnen schakelen om met je mee te lopen en je minder op te laten vallen in de menigte, of ze kunnen gebruiken om wachters af te leiden zodat jij hun schatten kunt stelen of baas kunt vermoorden. Het zelfde geld voor de dieven, die de wachters zakenrollen, waarna deze een achtervolging inzetten. De huurlingen zijn niet zo subtiel en zijn alleen goed te gebruiken als je de vijand uitgeschakeld wenst te zien of bescherming nodig hebt.

Dit geeft de speler een flink aantal mogelijkheden om een klus te klaren. Hij hoeft niet langer perse over daken te kruipen om ergens te komen, hij kan ook gewoon opgaan in de voorbijlopende massa en ondertussen een order geven tegen een ingehuurde facties om zijn vijanden af te leiden terwijl hij naar binnen glipt. Naar binnen glippen moet je namelijk flink wat keren doen in de missies, maar ook om bijvoorbeeld geheime locaties te bereiken is het nodig. Deze geheime locaties zijn dan ook de moeite waard, dat moge wel even gezegd worden. Een aantal hiervan zijn verplicht, maar spelers kunnen de andere locaties, die zich onder andere afspelen in het interieur van de prachtige kerken in Venetië, zelf vinden. Hiermee zul je uiteraard de waarde van je villa opkrikken, aangezien je interessante dingen vindt in de geheime locaties. Zo is alles waardevol om te doen, zelfs het tackelen van zogenaamde ‘Borgia’-koeriers, die berichten tussen Tempeliers rondbrengen, levert geld op.




Eindeloos verhaal

Eigenlijk wordt onze review een beetje een eindeloos lang verhaal over wat er mogelijk is of verbeterd is in Assassin’s Creed II, maar we houden er mee op en laten nog wat over voor de spelers zelf om te ontdekken. Het is noodzaak dat de speler weet dat hij naast de single-player verhaallijn een grote keuze aan missies en mogelijkheden heeft om zichzelf mee te vermaken. Wij denken dat er zo’n 40 uur speeltijd nodig is om alles in het spel compleet uit te spelen, wat natuurlijk prachtig is in een tijdperk van spellen die na zes uur al uitgespeeld zijn.

De titel heeft weliswaar geen multiplayermodus, hoewel er geruchten gaan dat deze er wel aan zit te komen voor een vervolg, of als content download, maar dat is ook helemaal niet nodig. In alle eerlijkheid hebben we hier te maken met een spel dat zo veel geschiedenis, diepgang en gameplay heeft dat absoluut beschouwd mag worden als een ‘perfect’ spel in de context van spellen in het algemeen. Natuurlijk is het spel niet echt perfect, maar in zo verre dat het mogelijk is, heeft Ubisoft er alles aan gedaan om dit ideaalbeeld zo dichtbij mogelijk te naderen en is daar in geslaagd. We dagen gamers uit om iets te vinden in Assassin’s Creed II waar over te klagen is. Maar waag het niet te klagen over de ingewikkelde besturing! Deze is namelijk essentieel in het mogelijk maken van alles wat de speler kan doen in de spelwereld, ook al is dit af en toe heus wel verwarrend, zeker als je op de hielen wordt gezeten door een meute vijanden of als je een koerier probeert te vangen die voor je uit rent.

Conclusie

We willen er niet meer woorden aan vuil maken. Die extra paar woorden kunnen echt niet beter omschrijven wat wij alleen maar kunnen samenvatten als een meesterwerk. Het verhaal heeft de diepgang niet van een simpel Dan Brown boek, maar van een geschiedkundige intellectuele Umberto Eco novelle, met graphics die alles wat er beschikbaar is op de consoles uit het water blazen in schaal en detail, met gameplay die je laat voelen hoe het echt is om op wereldberoemde kathedralen te klimmen en door/over prachtige Italiaanse locaties te rennen (of varen, zwemmen, vliegen en paardrijden). Het is misschien cliché, maar op de intimiderende besturing na is misschien het enige echte nadeel van Assassin’s Creed II dat het spel een keertje ophoud en je achterlaat met een zwaar hart en een innige wens voor veel meer van deze sublieme…jawel, PERFECTE spelwereld.

Legendarisch (10+)